Peter, Myran en hond Luka hebben het roer omgegooid. Sinds begin 2022 wonen zij in hun camper en zijn ze ‘Endless on Wheels’. In drie blogs geven zij antwoorden op vragen als: hoe wordt zo’n droom werkelijkheid? Wat doet je besluiten om huis en haard achter te laten en in je camper te gaan leven? Hoe worden de eerste avonturen als fulltime camperaars ervaren? En vertellen zijn over hun toekomstplannen. In dit tweede deel: leuke en minder leuke eerste avonturen. 

D-Day

2 januari 2022: Nieuw jaar, nieuwe kansen. Tijd om onze droom te gaan verwezenlijken! Dus daar gingen we dan, richting België waar we in het begin van de avond aankwamen op een rustige parkeerplaats naast Camping du Lacen Camping Spineuse (sitecode 41309). Beide campings waren gesloten, maar een parkeerplaats was prima voor de eerste avond in onze woning op wielen. Champagne waardig moment ook, dus daar hebben we in stijl geproost. Opnieuw een goed ‘aankijk momentje’: we hebben het gewoon geflikt samen! We zijn nu echt samen Endless On Wheels.

Go with the flow 

Of we op dat moment al een reisplan hadden? Nee helemaal niet eigenlijk. We wisten niet eens of dat het het Iberische schiereiland of de Balkan zou worden. Dus namen we de route via Frankrijk naar beneden en zodra we bij de kust zijn, zouden we een kant kiezen: linksaf of rechtsaf. 

Dat zegt meteen iets over onze manier van camperen. Dat wil zeggen dat, hoewel Griekenland wel vaker op het vakantiemenu stond (het meest becamperde land in al die jaren. Want: favorietje!), we tijdens ons recreatieve vakanties nooit een heel vastomlijnd plan hadden. We zijn wel in voor een avontuur! 

Invloeden die ons naar onze volgende bestemming leiden

We zijn camperaars die allerlei invloeden en factoren laten meespelen. Laten we beginnen bij het weer. Een bekende factor voor iedereen, die zich niet laat beïnvloeden. Verder praten we onderweg graag met andere camperaars die ook vaak met mooie plekjes of highlights komen die ons dan een andere kant op laten rijden. Maar vergeet ook zeker de camper apps niet, zoals Campercontact. Soms vind je een plek die jou ideaal lijkt, maar lees je in een recente review bijvoorbeeld dat de locatie dicht is of dat er wordt verbouwd. Wij adviseren eigenlijk altijd wel als mensen ons vragen, mag je zomaar "daar of daar" vrij staan? Check even de Campercontact app en lees de reviews. Of kijk naar de reviews op Google Maps. Ook daar vind je soms handige informatie over je gekozen bestemming. 

‘Een oer Frans momentje’

Vanuit onze eerste stop in België toerden we via de camperplaatsen in Frankrijk, zoals Aire de camping-park L'Étang de la Poche (sitecode 2025), La Roche-de-Glun (sitecode 60552) kwamen we op de camperplaats in het mooie Die (Sitecode 9014) terecht. ‘Die’ is een plaatsje in het gebied De Drôme waar we al vaker waren. Niet eerder waren we er in de winter. Dat is toch even anders, maar ondanks de kou hadden we weer een oer Frans momentje met ons kopje koffie op een terras, uitkijkend over de markt, met een live accordeon deuntje van een leuke hippie-achtige dame. Daar beseften we ons: het leven lacht ons toe. Uiteraard scoorden we ook nog even een lekker flesje 'Clairette De Die' en een kaasje voordat we terugkeerden naar de camper voor een gezellige avond met de verwarming aan.

Een dag vol verrassingen

De volgende ochtend wilden we door naar Castellane. Het camperleven heeft natuurlijk ook wel eens wat verrassingen in petto. Deze dag had er een paar! Het begon al met vertrek van de camperplaats. Er was al betaald voor onze overnachting, maar we hadden nog een kaartje nodig voor het openen van de slagboom. Het had echter zo hard gevroren dat het apparaat dat ons hiermee moest helpen out of office was. Er was niets te lezen op het apparaat. Er was geen enkele actie mogelijk en de slagboom deed wat hem opgedragen was; niet betaald, niet omhoog. Fair enough. En nu dan? Ineens zag ik, Myran, twee mannen met knalgele pakken druk bezig met boorwerkzaamheden. Aha Gemeentewerkers! Ik liep naar hen toe en zag, toen ik bijna bij de mannen was aangekomen, dat ik mijn onflatteuze maar o zo warme pantoffels nog aan had! Extra glimlachen dan maar. Ik heb ‘een Bonjourtje’ gedaan en in mijn beste Frans uitgelegd wat het probleem was.  

De glimlach en de vriendelijke begroeting deden zijn werk (of waren het toch de pantoffels? 😉). Er werd gebeld en gekeken naar de camper en de drie enorme rotsblokken van het formaat hunebed, die naast de slagboom lagen. Deze moesten natuurlijk voorkomen dat campers zonder betalen een zijspoor namen. Na druk overleg liepen de mannen gewapend met een schep en bezem naar de camper. Ik had geen idee wat ze precies gingen doen, want ik had er niets van verstaan, maar ik trippelde er snel achteraan. Peter had ondertussen de beste tijd voorin de camper: met een brede grijns wees hij naar mijn pantoffels.  

Anyway, mijn Franse gemeentevrienden rolden de loodzware stenen als echte strijders opzij en mijnheer Eindeloos kon achteruit er toen zijwaarts langs. Na de nodige ‘Mercietjes’ en ‘Bon Journeetjes’ over en weer, konden we dan eindelijk op weg naar Castellane. Het zou vast niet zo druk zijn in Januari. 

Spectaculaire cols 

Het adres van Aire Municipale (sitecode 2342) werd ingetypt in onze navigatie, onder insiders ook wel ‘Miss Navi’ genoemd, en we waren klaar om te gaan. De route zou enige heuveltjes geven maar geen spectaculaire cols. Dus daar gingen wij, samen lachend om het mooie avontuur wat we zojuist beleefd hadden. Wat kon ons nu nog gebeuren? De weg voerde ons langs prachtige Franse tafereeltjes. De luiken van de huizen werden steeds vaker lila en ik kocht nog even snel een lekker stokbroodje en een geitenkaasje voor de lunch.  

We namen een afslag en een Renault Capture kwam ons tegemoet. Die rijden daar bij bosjes, maar deze viel op door de enorme hoeveelheid sneeuw op het dak en motorkap. We zeiden nog tegen elkaar; "zeker lekker wezen skiën". Maar dat bleek toch even anders te zitten… 

Kunnen we nog omdraaien? 

Na een haarspeldbocht zagen we ineens witte bermen. Na twee haarspeldbochten lag er sneeuw op de weg en bij de vierde bocht stond er een camper in de berm en die eigenaren waren daar duidelijk niet voor de lol gaan staan. Paniek bij Myran, Meneer Eindeloos zweeg. Degene die Peter beter kennen, weten dat dit een zeldzaamheid is dus ik zat meteen in standje Alarmfase 1. Kunnen we nog omdraaien, vroeg ik voorzichtig. Peter antwoordde dat dit onmogelijk kon vanwege de lengte van de camper (7.28 meter). En dan hebben we ook nog eens een aanhanger. Ik besloot verder maar te zwijgen en te vertrouwen op Peters’ ervaring. Eenmaal boven zijn we gestopt om de rust in onze hoofden terug te laten keren.  Wat was dat spannend zeg! We aten het broodje met geitenkaasje zwijgend en wisten eigenlijk niet goed wat te doen. Doorrijden of blijven overnachten. We checkten de weeronline app. Er was nog veel meer sneeuw op komst. Peter ging op inspectie uit en is een stukje vooruitgelopen over de afdaling en kwam al snel lachend terug. "Het is de zonkant schat, er ligt geen sneeuw op de afdaling" Goed nieuws en na een kus en zucht van opluchting reden we naar beneden, blij dat dit avontuur weer goed was afgelopen.   

C’est fermé 

Aangekomen in Castellane vonden we al snel de camperplek. Prachtig gelegen en wat een leuk dorp! Ik sprong blij de camper uit en zag al snel dat er niemand te bekennen was op de camperplek. We konden mooi vooraan staan en prachtige foto’s maken. Ik liep op de automaat af en na 13 pogingen gaf ik het op. Ik ben naar een mevrouw gelopen die langs wandelde en vroeg waar we ons konden melden, omdat de automaat van de camperplaats het niet deed. "ah noooon, c’est fermé!” (Oftewel gesloten).  

“Sorry wat? Zijn we nou met gevaar voor lijf en leden over de heuvels naar jullie prachtige dorp gereden op niet op de camperplaats te mogen staan?!” Oke, ik dacht het alleen maar en heb haar natuurlijk vriendelijk bedankt. We zijn vervolgens maar eerst naar de Carrefour gereden.  Hier aangekomen zagen we hoe een gele sneeuwschuiver het bord langs de weg voorzag van een bordje waar opnieuw ‘’Ferme’’ op stond. Ook dat nog. Blijkbaar is het toch wel een heftige sneeuwbui die daarboven is losgebarsten. 

Een lekker rustige parkeerplaats

 We besloten dan maar af te zakken richting Nice. Daar vinden we een P naast een begraafplaats, nog net voor het donker werd. Meneer Eindeloos vroeg nog of ik het aandurfde. "Wel ja" zeg ik, "lekker rustig". Het was zo een dag die je niet plant, waar je op het moment zelf misschien niet zo van geniet, maar ‘s avonds bij een lekker glas wijn en een goede hatseflats pasta enorm om kan lachen. Op deze parkeerplaats zullen we morgen na het ontbijt met een kopje koffie erbij onze opties bespreken. Gaan we rechtsaf richting Spanje en Portugal en hopelijk ook nog Marokko? Of gaan we linksaf en doen we Italië, Griekenland en Turkije aan?  

Je leest het in het 3e en laatste deel van ‘Peter, Myran en Luka: het vervolg, het heden en de toekomst.’ Dit blog zal volgende maand online komen. Hou ons blog en socialmedia kanalen in de gaten.

Social Media Endless on Wheels

Voor meer impressies, updates en video’s van Peter, Myran en Luka verwijzen we je graag naar hun Social Media kanalen op YouTube, Instagram en Facebook. Ze zijn te vinden onder de naam ‘Endless On Wheels’.

Leuk weetje over de totstandkoming van deze naam: ‘’Loos is onze achternaam, onze camper heet ‘de Eindeloos’ en vandaar onze socialmedia kanalen: Endless On Wheels.’